Mosses (I)

This is a Polytrichum (hair cap) moss species, probably Polytrichum juniperinum.

  Mosses are simple, small, soft, non-flowering plants, that commonly grow close together in clumps or mats. They are also non-vascular plants, always remaining directly dependent on water and humidity, and have no root system except for a thin root-like structure that is useful in their attachment and for soaking-up water. Like fungi, lichens and ferns, they produce tiny spores, that are stored in spore capsules held on very thin stems. This non-leaf structure (sporophyte) is characteristic of its reproduction stage.

What I mostly find interesting in mosses, is the observation of their variety of green hues. If one holds a tiny moss blade against the light, he will notice its characteristic transparency, due to its minimum one-cell leaf structure. This is what makes mosses so lively and so unfamiliar. The practice of observing the micro-morphological characteristics of mosses, can very well activate the balancing properties of green color in a deep molecular level. Other than this, moss identification requires special training due to the large number of species (approx.12,000 bryophytes), and the use of a microscope in most occasions.
_______________________________________________________________________


  Τα βρύα (βρυόφυτα) είναι απλοί φυτικοί οργανισμοί που δεν παράγουν άνθη και σπόρους, το ίδιο όπως οι μύκητες, οι λειχήνες, και οι φτέρες. Όμως δε διαθέτουν καθόλου αγγεία για τη μεταφορά των απαραίτητων υγρών σε ύψος, γι αυτό και σχηματίζουν έναν τάπητα σα σφουγγάρι κοντά στο έδαφος ή πάνω σε βράχια και δέντρα, σε πλήρη εξάρτηση από το νερό και την υγρασία. Τα βρύα δε διαθέτουν ούτε ριζικό σύστημα αλλά έχουν πολύ λεπτές ριζοειδείς δομές, οι οποίες χρησιμεύουν στην προσκόλλησή τους, και για την απορρόφηση νερού. Στο στάδιο γονιμοποίησης, παράγονται κάψουλες με σπόρια, πάνω σε λεπτούς μίσχους (σπορόφυτα).

Εκείνο που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα βρύα είναι η παρατήρηση των πράσινων αποχρώσεών τους. Αν κανείς κρατήσει κόντρα στο φως ένα ελάχιστο φυλλαράκι θα προσέξει τη χαρακτηριστική διαφάνεια που έχει, εξαιτίας του πάχους του που δε ξεπερνάει το πάχος ενός κυττάρου. Η διαφάνεια αυτή δίνει στα βρύα μία μοναδική "διάσταση" ζωντάνιας στο πράσινο χρώμα τους, καθώς και μία "ανοίκεια" αίσθηση. Κατά τη γνώμη μου η εξάσκηση στη παρατήρηση των μικρομορφολογικών χαρακτηριστικών των βρύων ενεργοποιεί σε ένα βαθύ κυτταρικό επίπεδο τις εξισορροπητικές δυνάμεις του πράσινου χρώματος. Πέρα απ΄ αυτό, η αναγνώριση των βρύων απαιτεί οπωσδήποτε σημαντική εξειδίκευση, εξαιτίας του τεράστιου αριθμού των ειδών τους (περίπου 12.000 είδη βρυοφύτων), και της αναγκαίας μικροσκοπικής έρευνας.

Probably Dicranum scoparium (Broom moss).

Probably Dicranum scoparium (Broom moss), emerging from under the snow.

Dicranum scoparium leaf blades. 

Ecstatic green, Polytrichum moss species.

Come

Come. Watercolor and color pencils on paper, 15x21cm.

  We are only a few days away from the beginning of March, and only 20+ days away from the very first day of Spring. Last year a friend told me of a very interesting 19-day fast that she implements each year as a countdown preparation towards the arriving of Spring. I plan to try it myself this time, so I'm sharing it with you. All that is necessary is to abstain from food and drink from sunrise to sunset of the 2nd March through to the 20th March. That seems to be a really effective way to prepare!
_______________________________________________________________________

  Απέχουμε μόλις λίγες μέρες από την είσοδο του Μάρτη μήνα, και μόνο 20+ μέρες από την πρώτη μέρα της Άνοιξης. Μια φίλη πέρυσι μου μίλησε για τη νηστεία που ακολουθεί κάθε χρόνο, διάρκειας 19 ημερών, σαν εσωτερική προετοιμασία για την υποδοχή της Άνοιξης. Σκοπεύω να την εφαρμόσω, οπότε τη μοιράζομαι με όλους. Η αποχή από το φαγητό και το ποτό είναι συνολική, από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση του, από την 2η Μαρτίου μέχρι την 20ή Μαρτίου. Μετά τη δύση μπορεί κανείς να τρώει ελεύθερα - την υπόλοιπη μέρα περιμένει.

Asplenium ruta-muraria

Wall rue.

  This very small evergreen fern, Asplenium ruta-muraria, also known as "wall rue", that is native both to Europe and North America, is found growing in rock crevices and stone walls.
_______________________________________________________________________

  Το μικροσκοπικό είδος αειθαλούς φτέρης Asplenium ruta-muraria που απαντάται κι αυτό σε πέτρινους τοίχους και σχισμές βράχων, είναι διαδεδομένο κυρίως στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αμερική.

Asplenium adiantum-nigrum

  Asplenium adiantum-nigrum is another small and beautiful fern, common to Europe, often found growing together with Asplenium trichomanes. Bright shiny green leaves with a dark brown stalk, and sori that in young leaves are only slightly visible.
_______________________________________________________________________

  Το είδος Asplenium adiantum-nigrum είναι μια ακόμη υπέροχη μικρή φτέρη, αρκετά συνηθισμένη στην Ευρώπη, η οποία απαντάται συχνά να φυτρώνει μαζί με την Asplenium trichomanes. Καταπράσινα γυαλιστερά φύλλα με σκούρο καφέ κοτσάνι, και σπόρια στην κάτω επιφάνεια που στα νεαρά φύλλα σχεδόν δεν διακρίνονται.

 Asplenium adiantum-nigrum is often found growing together with Asplenium trichomanes.

Asplenium trichomanes

  This is a beautiful evergreen fairy fern! Asplenium trichomanes (also known as "maidenhair spleenwort"), is a very elegant small fern in the large Asplenium genus, that owes its name to the old belief that these ferns were useful for ailments of the spleen, due to the spleen-shaped sori on the backs of the fronds. It is a widespread and common species, occurring almost worldwide in a variety of rocky habitats. It is a variable fern with several subspecies.
_______________________________________________________________________

  Αυτή είναι μια υπέροχη αειθαλής νεραιδόφτερη! Το είδος Asplenium trichomanes, είναι μία μικρή φτέρη-κόσμημα μέσα στο τεράστιο γένος Asplenium, το οποίο οφείλει το όνομά του στην παλιά δοξασία που ήθελε αυτές τις φτέρες να γιατρεύουν τον σπλήνα, βασισμένη στην ομοιότητα των αποθηκών σπορίων στο πίσω μέρος των φύλλων με το σχήμα της σπλήνας. Πρόκειται για μια διαδεδομένη και αρκετά συνηθισμένη φτέρη, που απαντάται σχεδόν παγκοσμίως, με αρκετές μορφολογικές παραλλαγές, τοπικά, και υποείδη.

 Asplenium trichomanes on a stone wall, together with Geranium molle blushing leaves.

Polypodium vulgare

  This small and beautiful fern is what seems to be the descendant of a tropical species that adapted to the cold conditions after the climate changes due to the last pole shift. Polypodium vulgare is found growing in the shade, on old walls and cracks in rocks, developing along a horizontal rhizome. The sori (clusters of spores) are found on the lower side of the leaves (fronds) and range in color from bright yellow to orange. In Greece one can find another very similar species, Polypodium cambricum, and the two can only be distinguished from each other by a number of micro-morphological characteristics. Unless someone knows what these are, people choose the name of common Polypody ("vulgare" means common).
______________________________________________________________________

  Αυτή η μικρή και όμορφη φτέρη είναι όπως φαίνεται απόγονος ενός τροπικού ασιατικού είδους το οποίο προσαρμόστηκε στο κρύο μετά από τις κλιματικές αλλαγές που επέφερε η τελευταία αντιστροφή των πόλων. Η Polypodium vulgare βρίσκεται να μεγαλώνει πάντα στη σκιά, πάνω σε πέτρινους τοίχους και σχισμές βράχων, αναπτυσσόμενη κατά μήκους ενός οριζόντιου ριζώματος. Τα σπόρια, κίτρινου ή πορτοκαλί χρώματος, βρίσκονται αποθηκευμένα στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Στην Ελλάδα απαντάται και ένα άλλο, πολύ όμοιο είδος, το Polypodium cambricum, και τα δύο μπορούν να διακριθούν μεταξύ τους από μια σειρά μικρομορφολογικών χαρακτηριστικών. Ελλείψει τέτοιων λεπτομερειακών στοιχείων, επιλέγεται συνήθως το όνομα Polypodium vulgare, που σημαίνει εξάλλου "Πολυπόδιο το κοινό".

Yellow sori on the undersides of Polypodium vulgare fronds.

Ferns

The "little wing" fern, Ceterach officinarum.

 Pterydophyta, commonly known as ferns, are a large and very ancient botanical group of seedless vascular plants, that predate the dinosaurs - although many of the current families and species appeared only after flowering plants came to dominate the Earth. Ferns, as we know them today, are relatively delicate plants, that favor steady moisture conditions, and avoid direct sunlight.
These non-flowering plants, that are more primitive in form than flowering species, reproduce with spores (that are stored underneath the leaves), not seeds. The same applies for fungi, mosses, lichens as well as some bacteria and protozoa. A seed consists of an embryonic plant together with a store of food, all surrounded by a protective coat, whereas a spore is a microscopic reproductive body, made of either one or many cells, that is very resistant to harsh conditions and can almost remain viable for eons. Despite the fact that they require less energy to start mitosis, spores are limited by their dependence on favorable moisture conditions, more  than seeds, in order to successfully germinate.

  The little lively ferns in the pictures, belong to Ceterach officinarum species (formerly Asplenium ceterach), commonly known as "rustyback" for the rusty fur that appears on its leaves lower surface. A very common European species, Ceterach officinarum is, unlike many ferns, drought resistant and will curl its wing-like leaves (fronds) inwards so that only the brown side is visible.
This tiny fern (6-12 cm), that is only found growing in rock crevices and stone walls, is widely known for its diuretic properties and especially in treating gallstones and kidney stones.
__________________________________________________________________


   Οι φτέρες (πτερυδόφυτα), είναι μια μεγάλη και πολύ αρχαία ομάδα άσπερμων αγγειακών φυτών, τα οποία προηγούνται της εποχής των δεινοσαύρων - παρόλο που πολλές από τις υπάρχουσες οικογένειες και είδη δεν εμφανίστηκαν παρά μόνο μετά την επικράτηση των ανθοφόρων φυτών στη Γη. Πρόκειται για φυτά σχετικά ευαίσθητα, που έχουν ανάγκη από συνθήκες σταθερής υγρασίας, και που αποφεύγουν το άμεσο ηλιακό φως.
Τα μη-ανθοφόρα αυτά φυτά, που στη μορφή είναι πιο πρωτόγονα από τα ανθοφόρα είδη, πολλαπλασιάζονται με σπόρια, που αποθηκεύονται κάτω απ΄ τα φύλλα, και όχι σπόρους. Το ίδιο ισχύει για τους μύκητες, τα βρυόφυτα, τις λειχήνες, καθώς και πολλά βακτήρια και πρωτόζωα. Ένας σπόρος αποτελείται από ένα φυτικό έμβρυο και μια αποθήκη θρεπτικών συστατικών, προστατευμένα με ένα σκληρό περίβλημα, ενώ ένα σπόρι είναι ένα μικροσκοπικό αναπαραγωγικό σώμα, αποτελούμενο από ένα ή περισσότερα κύτταρα, που είναι πολύ ανθεκτικό στις όποιες αντίξοες συνθήκες και που μπορεί να επιβιώσει για ανυπολόγιστο χρόνο. Παρόλο το γεγονός ότι χρειάζονται λιγότερη ενέργεια για να ξεκινήσουν τη διαδικασία της μίτωσης (διαίρεσης), τα σπόρια περιορίζονται από την εξάρτησή τους από ιδανικές συνθήκες υγρασίας που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξή τους.

  Τα μικρά ζωηρά φυτά στις φωτογραφίες, ανήκουν στο είδος φτέρης Ceterach officinarum (η προηγούμενη ονομασία ήταν Asplenium ceterach), γνωστής και με τα όμορφα ονόματα φτερουγάκι, χρυσόχορτο και σκορπίδι. Πρόκειται για ένα πολύ κοινό ευρωπαικό είδος το οποίο σε αντίθεση με τις περισσότερες φτέρες παρουσιάζει αντοχή σε συνθήκες ξηρασίας, και το οποίο για να πρστατευθεί αναδιπλώνει τα φύλλα του αποκαλύπτοντας τη μαλλιαρή χρυσοκαφετιά κάτω επιφάνειά τους.
Αυτό το μικροσκοπικό είδος φτέρης (περίπου 6-12 εκατοστά), που βρίσκεται να φυτρώνει αποκλειστικά σε σχισμές βράχων και πέτρινους τοίχους, είναι φημισμένο για τη διουρητική του δράση και ιδιαίτερα για την ικανότητά του να διαλύει πέτρες στα νεφρά και στη χολή.

Ceterach officinarum. Rustyback's mature curled leaves undersides.

Golden

Picnomon acarna golden thistles. Watercolor and color pencils on paper (21x30).

The most beautiful, and deepest, experience a man can have, is the sense of the mysterious. 

It is the underlining principle of religion as well as all serious endeavor in art or in science. 

He who never had this experience seems to me, if not dead, then at least blind.

                                                             Albert Einstein

_______________________________________________________________

Η πιο όμορφη, και πιο βαθειά, εμπειρία που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος, 

είναι η αίσθηση του μυστηρίου. Η αίσθηση αυτή αποτελεί τη σταθερή αρχή κάθε

 φιλοσοφίας που στηρίζεται στην πίστη, καθώς και κάθε ουσιαστικής προσπάθειας 

στην τέχνη και την επιστήμη. 

Εκείνος που δεν είχε ποτέ του αυτήν την εμπειρία, μου μοιάζει είτε νεκρός, 

ή οπωσδήποτε τυφλός. 

 

                                                             Albert Einstein