Vine of life

  At the root of the vine of life lies the "desire for virtue"; the desire to improve, develop, grow and attain a greater perspective is the most powerful bond that keeps life manifesting as it is. It is also what binds it in the afterlife: life's attraction to ever greater knowledge and awareness.
In Plato's dialogue Cratylus, Socrates argues that people hold false beliefs about death, and that they shouldn't fear him. Rather than being compelled, the dead choose by their own free will to stay, captured by the revelations and the widening of their understanding, as Hades (Greek for Pluto) is a radiant, all-knowing figure.
Once again, Socrates reminds us that we need to let go of fear, for the power used on us is only the power we allow for. 

Ever unwinding consciousness is life's apriori affirmation. 

>  When people die, they neither expect the things that await them, nor can they conceive them.

                         — Heraclitus, fr. 27

>  He who fears death either fears to lose all sensation, or fears new sensations. In reality, you will either feel nothing at all, and therefore nothing evil, or else, if you can feel any sensations, you will be a new creature, and so will not have ceased to have life.

                         — Marcus Aurelius

>  The love you deny is the pain you carry. 

___________________________________________________________________


  Στη ρίζα του φυτού της ζωής στέκεται η "επιθυμία για αρετή" - η επιθυμία για βελτίωση, ανάπτυξη και αύξηση της προοπτικής και της αντίληψής μας είναι που επιτρέπει την εκδήλωση της ζωής όπως είναι. Η ίδια αυτή επιθυμία είναι που τη δεσμεύει και μετά τον θάνατο, αιχμαλωτισμένη από την επιθυμία της για περισσότερη κατανόηση και εγρήγορση.
Στο διάλογο του Πλάτωνα "Κρατύλος", ο Σωκράτης υποστηρίζει πως οι άνθρωποι πιστεύουν λάθος πράγματα για τη δύναμη του θανάτου, και πως δεν θα έπρεπε να τον φοβούνται. Και περιγράφει πώς οι άνθρωποι, όχι από ανάγκη ή εξαναγκασμό αλλά από δική τους θέληση, παραμένουν στον Άδη, σαγηνευμένοι από την αφύπνισή τους και από τις αποκαλύψεις, καθώς ο Άδης κατέχει τη γνώση όλων των καλών πραγμάτων («πάντα τα καλά ειδέναι»).
Για μια ακόμη φορά, ο Σωκράτης μας υπενθυμίζει πως είναι ανάγκη να αφήσουμε το φόβο, γιατί η εξουσία που ακείται επάνω μας δεν είναι άλλη από εκείνην που οι ίδιοι παραχωρούμε.

Αδιάκοπη επέκταση της συνειδητότητας είναι της ζωής η apriori κατάφαση.

>  Τους ανθρώπους όταν πεθάνουν, τους περιμένουν

πράγματα που ούτε τα ελπίζουν, ούτε τα βάζει ο νους τους.

                              — Ηράκλειτος, απ. 27

>  Εκείνος που φοβάται τον θάνατο, φοβάται είτε την απώλεια κάθε αίσθησης, ή νέες, άγνωστες αισθήσεις. Στην πραγματικότητα, είτε δε θα νιώσεις απολύτως τίποτα, άρα και τίποτα κακό, ή αλλιώς, εφόσον μπορείς ακόμη να έχεις οποιαδήποτε αίσθηση, θα είσαι ένα νέο πλάσμα, που σημαίνει πως δεν θα έχεις πάψει να έχεις ζωή.

                         — Marcus Aurelius

 >  Η αγάπη που αρνείσαι είναι ο πόνος που κουβαλάς.