Thistles / Αγκάθια

Amazing Thistles

- 48 species of the thistles found in Greece are presented here, most of which are surprisingly beautiful -

  My passion for plant identification began when I found myself wondering what were the names of these outstanding plants we call thistles, whenever I saw one. In my quest I found that only very little information was put out there, and that I had to do most of the research myself. So, Robin's Yard, was created over my fascination with this large group of plants, and while trying to resolve why they were being neglected so much.

I once read that thistles are very much related to us and the cultivation of the earth, as they require herbivores - or humans - to keep the habitat open. Otherwise they cannot survive for long in overgrown or grassy areas. What seems to be most remarkable for one to consider is what could have been the reason for only a few plants to choose this "role" and their heavy armour: the majority of plants that grow in the same habitats are absolutely friendly and have no problem surviving; on the contrary, they are very well established species.

Thistles are plants that have perfected their defense system, thus becoming unapproachable. They represent -and mirror- the feeling of embarrassment and discomfort evoked by our weaknesses and our delusions. When we invest in our personal strengths, suppressing at the same time all our weak traits, we act in a similar way that leads to building up our defenses. Our "thorns" constitute the part of our personality that is not dealt with and remains mostly underdeveloped. The feelings of uneasiness and despair that are triggered, produce a cold energy that is camouflaged under a cynical, sober or indifferent behavior. 

One keeps his defenses up only when he still feels threatened. 

Your true Victory: knocking down your triumphant arches. (Adonis)

______________________________________________________________________

  Το πάθος μου με την αναγνώριση φυτών πυροδοτήθηκε όταν άρχισα να αναρωτιέμαι και να αναζητώ να μάθω τα ονόματα των πολύ εντυπωσιακών αγκαθιών που συναντούσα. Στην αναζήτησή μου η πληροφορία ήταν τόσο διασκορπισμένη που βάλθηκα να κάνω μια εκτενέστερη έρευνα. Έτσι γεννήθηκε το Robin's Yard, με αφορμή την ιδιαίτερη γοητεία που παρουσιάζει αυτή η μεγάλη ομάδα φυτών. 

Διάβασα κάπου πως τα αγκάθια έχουν μεγάλη συγγένεια με τους ανθρώπους και την καλλιέργεια της γης -με τα φυτοφάγα ζώα εν γένει- καθώς η παρουσία τους κρατάει καθαρή και πρόσφορη την γη για την ανάπτυξή τους. Σε αντίθετη περίπτωση δεν μπορούν να επιβιώσουν για πολύ όταν η γη είναι καταπράσινη και υπερβλαστημένη. Το εξαιρετικά όμως ενδιαφέρον που μπορεί κανείς να αναρωτηθεί  είναι για ποιον λόγο απ' όλα τα φυτά μόνο λίγα επέλεξαν αυτόν τον "ρόλο" και την αγκαθωτή αρματωσιά: η πλειοψηφία των φυτών που απαντώνται στα ίδια εδάφη είναι εντελώς φιλικά, κι όμως η δύναμή τους και η διασπορά τους είναι πολύ μεγάλη.

Τα αγκάθια είναι φυτά που έχουν τελειοποιήσει την άμυνά τους, καταφέρνοντας έτσι να γίνουν απλησίαστα. Αντιπροσωπεύουν και καθρεφτίζουν το άβολο και αμήχανο αίσθημα που μας προκαλούν οι αδυναμίες και οι αυταπάτες μας.

Όταν επενδύουμε στα δυνατά μας σημεία αποσιωπώντας ταυτόχρονα τα αδύνατα, και χωρίς να φροντίζουμε γι αυτά, κάνουμε το ίδιο πράγμα – κτίζουμε άμυνες. Τα δικά μας αγκάθια είναι το αδιαχείριστο και λιγότερο ανεπτυγμένο κομμάτι της προσωπικότητάς μας για το οποίο νιώθουμε αμηχανία ή και απελπισία, καμουφλαρισμένη ως αδιαφορία ή κυνικότητα - αδιαφορία που φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα με τα αγκάθια: κρατάει αποστάσεις ασφαλείας.

Άμυνες έχει μόνο όποιος νοιώθει ακόμη ότι βάλλεται, ότι είναι ακάλυπτος. 

Η πραγματική σου Νίκη: να γκρεμίζεις τις θριαμβικές σου αψίδες. (Άδωνις)

Carduus nutans flower head, painted Otomi style.

Color pencils on paper 30x42cm.

The new blog "A Seed in Me" is the online counterpart of the art exhibition that will take place in Thessaloniki this Easter, (21 April through 02 May 2013), which has a naturalistic approach, promoting our connection and fine-tuning with Nature, mainly through the identification of plant species. By carefully observing and beginning to distinguish among the forms and patterns of the almost endless variety of plant species, we move closer to the idea of uniting with everything. In the beginning our minds are full of preferences and dislikes, but soon we obtain the ability to recognize beauty and its divine inspiration in everything. It is actually an awakening experience as we move from separation and indifference to enthusiastic incorporation of all living beings.
The show focuses on plant recognition in the sense of honoring each distinct species with a symbolic portrait. Occasionally egg-tempera is applied on a wooden surface, like in religious icons; the signature is also replaced by the plant's Latin name accompanied by a symbol for "heart vision".
______________________________________________________________________

  Το νέο ιστολόγιο "A Seed In Me" αποτελεί μια προεργασία, και το αντίστοιχο στο διαδίκτυο, της έκθεσης εικόνων που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη το Πάσχα (21 Απριλίου με 02 Μαίου 2013). Η έκθεση έχει μια φυσιογνωστική προσέγγιση, και υποστηρίζει την σύνδεσή μας με την Φύση, κυρίως μέσα από την αναγνώριση των φυτικών ειδών. Η προσεκτική παρατήρηση και διάκριση των σχεδόν ατελείωτων μορφών του φυτικού βασιλείου μας φέρνει κοντύτερα στη συνειδητοποίηση της ενότητάς μας με όλα. Αρχικά ο νους είναι κατειλημμένος με προτιμήσεις και αντιπάθειες, όμως γρήγορα αποκτά κανείς την ικανότητα να αναγνωρίζει την ομορφιά και την εξαίσια έμπνευση σε όλα τα πράγματα. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αφυπνιστική εμπειρία καθώς προχωρούμε από τον διχασμό και την αδιαφορία, στην ενθουσιώδη αναγνώριση όλων των όντων.
Αντικείμενο λοιπόν της έκθεσης είναι η αναγνώριση των φυτών με την έννοια της απόδοσης τιμής σε κάθε είδος, και ο σχεδιασμός τους αναζητά κάθε φορά ένα πορτραίτο μέσα από μια συμβολική αντιγραφή. Σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται χρήση αυγοτέμπερας σε ξύλο όπως στις αγιογραφίες, ενώ αντί υπογραφής κάθε έργο-εικόνα φέρει το λατινικό όνομα του φυτού μαζί με ένα σύμβολο όρασης της καρδιάς. 

Acanthus spinosus

A very Greek species, Acanthus spinosus.

  Acanthus is a genus of about 30 species, most of which are found in the Mediterranean Basin and Asia. The name Acanthus is the latinized Greek word for thorn and thistle (άκανθα - acantha). In Greece one can find three species, A. spinosus, A. balcanicus and A. mollis. The first two are native.

Acanthus spinosus is a spiny herbaceous perennial plant widespread in Greece, that is also found in parts of southern Italy and Albania. This very Greek and very architectural plant is found both in dry lowland and open woodland in higher elevations, and on many islands. It produces many large, dark green, glossy leathery leaves, that are often very flat, finely cut and beautifully veined, and that dry out each summer. Even more distinctive are the tall erect flower spikes with the unusually structured white flowers and the hard shelled, spiny reddish bracts.

Acanthus balcanicus is a herbaceous perennial plant of the Balkan Peninsula, with beautiful long lobed leaves that bear no spines, and with very similar flower spikes to those of A. spinosus. I haven't come across this plant yet.

Acanthus mollis is another herbaceous perennial plant with an underground rhizome, that forms clusters of very large, shiny handsome dark-green leaves, quite similar to those of A. balcanicus. The flower spikes are very similar to those of A. spinosus, and often much taller. The name "mollis" means soft, suggesting the non-spiny elegance of its leaves. Although this plant is native to the Mediterranean region it is not recorded as a species native to Greece, which is most probable. I haven't met this plant in the wild either.

All three species, A. spinosus, A. balcanicus and A. mollis, are widely grown as ornamental plants, A. mollis being considered as one of the earliest cultivated species. Maybe the tougher and more humble A. spinosus would make a more appropriate choice for archaeological sites vegetation, than the usually selected A. mollis.
__________________________________________________________________


  Το γένος Acanthus περιλαμβάνει 30 περίπου είδη φυτών, τα περισσότερα από τα οποία απαντώνται στη Μεσόγειο και στην Ασία. Στην Ελλάδα μπορεί να συναντήσει κανείς τρία είδη, A. spinosus, A. balcanicus και A. mollis, εκ των οποίων τα δύο πρώτα είναι αυτοφυή.

Η Άκανθα, Acanthus spinosus, είναι ένα πολυετές ακανθώδες φυτό που είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα και σε κάποιες περιοχές της Ν. Ιταλίας και της Αλβανίας. Αυτό το πολύ ελληνικό και πολύ αρχιτεκτονικό φυτό φυτρώνει τόσο σε ξηρά εδάφη κοντά στη θάλασσα όσο και σε ξέφωτα δασών και λιβάδια σε μεγαλύτερα υψόμετρα, καθώς και σε αρκετά νησιά. Τα φύλλα του, που κάθε καλοκαίρι ξεραίνονται, είναι μεγάλα, γυαλιστερά σκουροπράσινα, με μια αίσθηση σκληρού δέρματος, και πολύ συχνά είναι επίπεδα, τέλεια διαχωρισμένα και με όμορφες γραμμώσεις. Πολύ χαρακτηριστικός είναι και ο ψηλός ανθοφόρος βλαστός με τα ασυνήθιστα δομημένα λευκά λουλούδια και τα σκληρά, ακανθώδη κοκκινωπά βράχτια.

Το είδος Acanthus balcanicus είναι μία πολυετής Άκανθα των Βαλκανίων, με όμορφα επιμήκη διαχωρισμένα φύλλα χωρίς αγκάθια, και με ανθοφόρους βλαστούς πολύ όμοιους με εκείνους του A. spinosus. Ακόμη δεν έχω συναντήσει αυτό το είδος.

Το είδος Acanthus mollis είναι ένα ακόμη πολυετές ποώδες φυτό με υπόγειο ρίζωμα, το οποίο σχηματίζει συμπλέγματα από πολύ μεγάλα, γυαλιστερά εντυπωσιακά σκουροπράσινα φύλλα, πολύ όμοια με εκείνα του A. balcanicus. Τα λουλούδια του είναι και αυτά όμοια με του A. spinosus, και συνήθως πολύ ψηλότερα. Το όνομα "mollis" σημαίνει απαλός, υπονοώντας την χωρίς αγκάθια παρουσία των γοητευτικών του φύλλων. Παρό το γεγονός ότι αποτελεί ένα χαρακτηριστικό μεσογειακό είδος, δεν καταγράφεται ως αυτοφυές στην Ελλάδα. Ούτε και αυτό το είδος έχω συναντήσει στην ύπαιθρο.

Και τα τρία είδη, A. spinosus, A. balcanicus και A. mollis, καλλιεργούνται ευρέως ως καλλωπιστικά φυτά, ενώ το A. mollis θεωρείται ως ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργημένα φυτά. Ωστόσο, το πιο σκληρό και ταπεινό A. spinosus θα άρμοζε καλύτερα ίσως ως καλλωπιστικό φυτό στους αρχαιολογικούς χώρους απ΄ ότι το δημοφιλέστερο A. mollis.

The following images are of Acanthus mollis.

Dipsacus fullonum

Uncannily beautiful Dipsacus fullonum dry flower head.

  Dipsacus fullonum, also known as Wild Teasel (or Fuller's Teasel), is a tall thistle-like biennial plant of Europe, W. Asia and N. Africa, that is widely introduced elsewhere. The name of this small genus originates from the Greek word for thirst (δίψα - dipsa), suggesting the plant's ability to collect rain water in the small receptacles formed where two opposite leaves merge at the stem. The sophisticated dry flower heads of this medicinal plant have traditionally been used in textile processing, as natural cylindrical combs. This species usually occurs on stream banks and roadsides, and is often cultivated as an ornamental plant.
The closely related species Dipsacus laciniatus is distinguished from its lobed leaves (also known as Cutleaf Teasel) and its white flowers (compared to pale pink or violet of Dipsacus fullonum).
__________________________________________________________________

  Ο Δίψακος, ή αλλιώς Νεράγκαθο (Dipsacus fullonum), είναι ένα ψηλό διετές είδος αγκαθιού της Ευρώπης, της δυτικής Ασίας και της βόριας Αφρικής, το οποίο έχει εισαχθεί και σε πολλά άλλα μέρη. Το όνομα αυτού του ολιγάριθμου γένους προέρχεται από την λέξη "δίψα", υπονοώντας την ικανότητα του φυτού να συλλέγει βρόχινο νερό στις μικρές κοιλότητες που σχηματίζονται εκεί όπου ενώνονται δύο αντίθετα φύλλα πάνω στο στέλεχος. Τα πολύ κομψά κεφάλια λουλουδιών αυτού του φαρμακευτικού φυτού, έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την επεξεργασία μάλλινων υφασματων. Το είδος αυτό απαντάται συνήθως πλάι σε ρυάκια και αρδευτικά κανάλια, ή στις άκρες του δρόμου, και συχνά καλλιεργείται ως καλλωπιστικό φυτό. 
Το πολύ συγγενές είδος Dipsacus laciniatus διακρίνεται από τα διαχωρισμένα φύλλα του και τα λευκά του λουλούδια (σε σύγκριση με τα ρόδινα του Dipsacus fullonum).