Tread softly

April offerings - Dreams on a batik Geranium molle sky. 

HAD I the heavens' embroidered cloths,

Enwrought with golden and silver light,

The blue and the dim and the dark cloths

Of night and light and the half-light,

I would spread the cloths under your feet.

But I, being poor, have only my dreams;

I have spread my dreams
                              under your feet,

Tread softly because you tread on my dreams

-- W. B. Yeats

__________________________________________

           Περπάτα απαλά

ΚΙ ΑΝ είχα τ΄ ουρανού τα υφαντά,

Με φως χρυσό, κι ασημένιο κεντημένα,

Τα μπλε και τα μουντά και σκοτεινά ρούχα

Της νύχτας και της μέρας και της δύσης,

Θα τα έστρωνα κάτω απ΄ τα πόδια σου. 

Μα έχω μονάχα τα όνειρά μου.

Έχω στρώσει τα όνειρά μου
                                        κάτω απ΄ τα πόδια σου,

Περπάτα απαλά γιατί πατάς πάνω στα όνειρά μου.

-- W. B. Yeats

Troglodytes troglodytes

Troglodytes troglodytes (Winter Wren). 

Watercolor and color pencils on paper, 15x21cm.

  Of the Wren family, the winter wren (Troglodytes troglodytes) is the only species found in Europe, and outside North America. This tiny, secretive brown bird, is a very restless bird, and one easily recognized by its short cocked tail which it flicks repeatedly. It is hard to spot when it hunts small insects, as it moves swiftly, with its relatively long legs and toes, on the ground and from bush to bush. The wren usually nests in coniferous forests, in most of northern Europe. Male and female birds are similar in appearance, but the male gives the singing.

This witty, mouse-like bird was a regular visitor to our garden, at the house where I grew up, and soon became my favorite European bird, and a symbol of connectedness to nature. It is also a favored bird in legend, where it is considered "king of all birds" as it out-flew the eagle in a race to the sun ... Like the robin, the wren is a sacred bird in European folklore. 

The winter wren is the smallest songbird of Europe, and its song is remarkably loud for its small size. When not seen, this long and exuberant, high-pitched song is one of the bird's most distinct features, and is sung almost year-round. Click here and here, in order to listen and watch the wren singing in two exquisite videos.
____________________________________________________________________


  Από όλη την οικογένεια των τρογλοδυτών, ο Ευρωπαικός τρογλοδύτης ή τρυποφράχτης (Troglodytes troglodytes), είναι το μόνο είδος που απαντάται έξω από τη Βόρειο Αμερική. Το πολύ μικρόσωμο αυτό, καφετί πουλί, είναι εξαιρετικά δραστήριο, και εύκολα αναγνωρίσιμο από την κοφτή ορθωμένη ουρά την οποία επανειλημμένα τινάζει. Είναι αρκετά δύσκολο να το παρατηρήσει κανείς όταν κυνηγάει μικρά έντομα, καθώς κινείται με σβελτάδα, με τα σχετικά μεγάλα του πόδια και δάκτυλα, στο έδαφος και από θάμνο σε θάμνο. Ο τρυποφράχτης φωλιάζει συνήθως σε δάση κωνοφόρων (ελατοδάση), στις περισσότερες από τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Στην Ελλάδα αποσύρεται, με τη ζέστη του καλοκαιριού, σε πιο δροσερά και βόρεια μέρη. Το αρσενικό με το θηλυκό μοιάζουν στην εμφάνιση, όμως το αρσενικό είναι εκείνο που τραγουδάει.

Αυτό το ευφυές πουλί που τρυπώνει στις φυλλωσιές σα ποντίκι, ήταν ο αγαπημένος επισκέπτης στον κήπο των παιδικών μου χρόνων, και γρήγορα έγινε σύμβολο σύνδεσης με τη φύση. Είναι επίσης ένα εκλεκτό πουλί στο μύθο, όπου θεωρείται "βασιλιάς όλων των πουλιών", γιατί ξεπέρασε τον αετό σε έναν αγώνα δρόμου προς τον ήλιο ... Όπως ο κοκκινολαίμης, ο τρυποφράκτης είναι και αυτός ένα ιερό πουλί στην ευρωπαική παράδοση.

Ο τρυποφράκτης είναι το πιο μικρόσωμο μελωδικό πουλί στην Ευρώπη, και το τραγούδι του είναι αξιοσημείωτα ηχηρό αναλογικά προς το μέγεθός του. Όταν δεν διακρίνεται, αυτό το συνεχές, λεπτό και πληθωρικό κελάηδησμα αποτελεί το διακριτικό του γνώρισμα, και είναι ένα τραγούδι που ακούγεται σχεδόν όλο το χρόνο. Πατήστε εδώ και εδώ για να ακούσετε και να δείτε τον τρυποφράχτη να τραγουδάει, σε δύο εξαιρετικά βίντεο. 

Luscinia megarhynchos

 Luscinia megarhynchos (Nightingale).

Watercolor and color pencils on paper, 15x21cm.

  The nightingale (Luscinia megarhynchos) is a small graceful, light-brown bird, about the size of the European robin. She is not easy for one to see, as she is a shy and timid species, that hides away in the foliage of trees in the countryside. Both male and female are similar in appearance, but the male is the famous songbird. Although the name "nightingale" suggests one who sings through the night, she is best heard in the evening in early summer, or before sunrise. Her powerful, loud and melodious song is considered one of the finest among bird species.
A bird song is never exactly the same; on the contrary, every song from every bird is always unique. So, here, here and here, are three videos and recordings of a nightingale's song. Watch how keenly, this inconspicuous bird, sings, and with that in mind, it will be far easier to distinguish it among the other springtime songs.
____________________________________________________________________


  Το αηδόνι (Luscinia megarhynchos) είναι ένα μικρό χαριτωμένο πουλί, ανοικτού καφέ χρώματος, και στο μέγεθος του κοκκινολαίμη. Είναι ένα συνεσταλμένο πουλί που προτιμάει να κρύβεται στις φυλλωσιές των δέντρων, στην ύπαιθρο. Το αρσενικό με το θηλυκό μοιάζουν στην εμφάνιση, όμως το αρσενικό είναι το διάσημο μελωδικό πουλί. Παρόλη τη φήμη που έχει πως τραγουδάει και τη νύχτα, το πιο συνηθισμένο κελάηδημά του είναι το απογευματινό ή αυτό πριν την ανατολή, στις αρχές του καλοκαιριού. Το δυναμικό, ηχηρό και μελωδικό τραγούδι του αηδονιού θεωρείται ένα από τα πιο περίτεχνα καλέσματα ανάμεσα στα πουλιά.
Το τραγούδι ενός πουλιού δεν είναι ποτέ ακριβώς το ίδιο - αντιθέτως, κάθε τραγούδι από κάθε ξεχωριστό πουλί είναι μοναδικό. Δείτε τις ομοιότητες και τις διαφορές σε τρεις ηχογραφήσεις, εδώ, εδώ, και εδώ. Προσέξτε με πόσο πάθος τραγουδάει αυτό το διακριτικό πουλί, και θα μπορείτε εύκολα να το ξεχωρίσετε ανάμεσα στα άλλα ανοιξιάτικα καλέσματα.

Turdus merula

Turdus merula, male bird (Common Blackbird). 

Watercolor and color pencils on paper, 15x21cm.

  The Common Blackbird (Turdus merula) is a very lively bird, and oftentimes very noisy, especially when delving under the rotting leaves on the ground for earthworms and insects. He is also a regular city dweller, wherever there is a park or garden with bushes and trees that provide enough hiding places, and as long as the weather stays cool. As the name blackbird suggests, the adult male bird is totally black - glossy black plumage and legs -, with a very distinctive bright orange-yellow bill and ring around the eye. The female is the same size but different in color: dark brown plumage, legs and bill, and a lighter colored throat and mottled breast.
This medium size bird breeds in Europe and S. Asia (it is also called Eurasian Blackbird) and begins his melodious "mating" song in late March. The male's song lasts until June, sung from trees and rooftops. It is a beautiful song especially heard at dawn in spring. You can listen to it clicking here and here.
____________________________________________________________________


  Το κοτσύφι ή κότσυφας (Turdus merula) είναι ένα ζωηρό, και συχνά θορυβώδες πουλί, ειδικά όταν σκαλίζει μέσα στα σάπια φύλλα στο έδαφος για να βρει σκουλήκια και έντομα. Είναι συχνός κάτοικος της πόλης, ό,που υπάρχει κάποιο πάρκο ή κήπος με μεγάλα δέντρα και θάμνους που να του παρέχουν αρκετές κρυψώνες και αρκετή δροσιά. Ο αρσενικός κότσυφας είναι ένα στιλπνό, ολόμαυρο πουλί με το χαρακτηριστικό έντονο πορτοκαλοκίτρινο ράμφος και το δακτυλίδι γύρω από τα μάτια. Το θηλυκό είναι ίδιο σε μέγεθος, αλλά καφέ σκούρο με ανοιχτόχρωμο λαιμό και σχεδόν στικτό στήθος.
Αυτό το μεσαίου μεγέθους πουλί αναπαράγεται στην Ευρώπη και Ν. Ασία, και ξεκινάει το μελωδικό, "ερωτικό" του τραγούδι στα τέλη Μαρτίου. Το τραγούδι του αρσενικού διαρκεί μέχρι τον Ιούνιο, τραγουδισμένο συνήθως από κάποιο ψηλό δέντρο ή στέγη σπιτιού. Είναι το υπέροχο ανοιξιάτικο τραγούδι που ακούγεται ειδικά τα χαράματα. Μπορείτε να το ακούσετε πατώντας εδώ και εδώ.

Erithacus rubecula

Erithacus rubecula (European Robin). 

Watercolor and color pencils on paper, 15x21cm.

  It seems that in the past it was common sense, that singing birds were only a few, hard to find, and mostly exotic, for which reason they were kept in bird cages. Somehow this must have been a necessary stage in our tuning in to their frequency.
Most birds are singing birds, especially during the mating season - now that spring has arrived, even starlings (Sturnus vulgaris) sing beautifully. However, some birds sing all year round, and in some countries they are also resident. Among these birds, the robin is the king, both in the countryside and in the city. Some refer to him as being the "winter nightingale" due to his mysterious and enchanting song, that seems to penetrate all darkness. All birds are "magical", in the sense that our relating to them allows our intuition to grow. The robin, however, sings very softly in winter silence, and his song emerges from somewhere very deep within, and is carried far.
The robin (Erithacus rubecula), is a species native to Europe, and some neighboring countries. He is also called European robin to distinguish him from the larger and quite different American robin (Turdus migratorius) that lays his popular, almost turquoise, eggs. Both sexes have the same distinctive orange breast, and they also sing the same melody.
It is the beginning of spring, and robin is still around wherever there is a cool shade for him, and he'll stay until it is too hot. He will then move from the cities to the mountains and to the north, and will return when the weather is even slightly cool again, in autumn.

Although robin is a common urban bird, there are only very few people who know his melody, or ever actually "heard" it.
You can listen to robin's esoteric song here, in this exquisite new recording.
Watch him, first, as he sings most of the time barely opening his beak, and then continue with eyes closed.
____________________________________________________________________


  Υπήρχε στο παρελθόν η κοινή αίσθηση πως τα είδη των πουλιών που τραγουδάνε ήταν λίγα, δυσεύρετα, και "εξωτικά", γι αυτό και οι άνθρωποι συνήθιζαν  να τα κρατάνε και να τα απολαμβάνουν σε κλουβιά. Φαίνεται πως κάτι τέτοιο αποτέλεσε αναγκαίο στάδιο στο συντονισμό μας με τη συχνότητά τους.
Τα πιο πολλά πουλιά είναι μελωδικά, ειδικά την εποχή του ζευγαρώματος. Τώρα που μπήκε η άνοιξη ακόμη και τα ψαρόνια (Sturnus vulgaris) έχουν υπέροχη λαλιά. Ωστόσο, υπάρχουν πουλιά που τραγουδάνε όλο το χρόνο, και σε κάποιες χώρες μάλιστα κατοικούν μόνιμα. Απ΄ αυτά τα πουλιά ο κοκκινολαίμης είναι κατά τη γνώμη μου ο βασιλιάς, τόσο στην ύπαιθρο όσο και μέσα στη πόλη. Κάποιοι δικαίως τον αποκαλούν το "αηδόνι του χειμώνα" για τη μαγική/ σαγηνευτική, ανοίκεια λαλιά του, η οποία μοιάζει να σπάει το σκοτάδι, σε όλα τα επίπεδα. Όλα τα πουλιά είναι "μαγικά", με την έννοια ότι η σχέση μας μαζί τους αναπτύσσει τη διαίσθησή μας, όμως το τραγούδι του κοκκινολαίμη που ακούγεται τόσο απαλά, μοιάζει να βγαίνει από κάπου πολύ βαθειά και να τα διαπερνάει όλα. 
Ο κοκκινιλαίμης (Erithacus rubecula), είναι είδος ενδημικό της Ευρώπης, και μερικών γειτονικών χωρών. Λέγεται μάλιστα και ευρωπαικός κοκκινολαίμης για να διαφοροποιείται από το μεγαλύτερο και πολύ διαφορετικό είδος κοκκινολαίμη της Αμερικής (Turdus migratorius) που γεννάει τα γνωστά, σχεδόν τυρκουάζ, αυγά. Το έντονο πορτοκαλί χρώμα στο στήθος είναι ίδιο τόσο στα αρσενικά όσο και στα θηλυκά πουλιά, ενώ και τα δύο είναι το ίδιο μελωδικά.
Είμαστε στην αρχή της άνοιξης, και ο κοκκινολαίμης βρίσκεται ακόμα εδώ, ό,που υπάρχει μια δροσερή σκιά, και θα παραμείνει μέχρι να μην αντέχει τη ζέστη. Θα μετακινηθεί τότε απ΄ τις πόλεις στα βουνά, και προς τα βόρεια, για να επιστρέψει και πάλι στις πόλεις με τη πρώτη υποψία δροσιάς του φθινοπώρου.

Παρόλο που ο κοκκινολαίμης είναι ένα συνηθισμένο πουλί της πόλης, υπάρχουν απ΄ ότι φαίνεται, ελάχιστοι που ξεχωρίζουν το τραγούδι του, ή που το έχουν στην πραγματικότητα ποτέ τους "ακούσει". Μπορείς να ακούσεις το εσωτερικό του τραγούδι εδώ, σε αυτήν την εξαιρετική νέα ηχογράφηση. Παρακολούθησέ τον πρώτα, καθώς τραγουδάει συχνά ανοίγοντας ελάχιστα το ράμφος του, και συνέχισε μετά με τα μάτια κλειστά. 

Happiness is a singing bird

An art egg, made of broken clam shells, along with feathers.

  Spring is a time of renewal and abundance, and apart from plants and flowers that inhabit the earth, spring is especially celebrated by birds - air dwellers. It is the season when birds are thought of as "coming back", as if birds were returning along with the light of the sun.
Birds play an important role in the process of human awakening and the "recalibration of knowledge" on the planet - the first step into a new paradigm. And this new understanding begins with the observation and appreciation of what is. What is, is what has been taken for granted for such a long time, like it was hidden away from our eyes.
Observing the details and features of any object without the heart faculty of appreciation (acceptance, trust and gratitude), can only lead to a shadow of knowledge. And bird song can bypass the mind and its judgements, and speak straight to the heart. Appreciation can teach us to "see" with new eyes, every single time, in a way where understanding has no limits. And that is why learning to hear and to distinguish the qualities of different bird songs can be so important.

Fear is only the shadow of change, and in order to overcome long ingrained beliefs, like the dramatized "nothing ever changes towards the better", or "humans are such and such", it is good to remember that the hummingbird and the hawk, the swallow and the pigeon, the flamingo and the nightingale, and the whole class of birds, are what's left of the dinosaurs, after their "sudden extinction".
This is a historical, life and consciousness shift that we tend to ignore. The skies awaited the dinosaurs to master flight.
____________________________________________________________________


Ευτυχία είναι ένα πουλί που τραγουδάει

Η άνοιξη είναι περίοδος ανανέωσης και αφθονίας, και εκτός από τα φυτά και τα λουλούδια που κατοικούν τη γη, γιορτάζεται κατά έναν ιδιαίτερο τρόπο από τα πουλιά - κατοίκους του αέρα. Είναι η εποχή που θέλει τα πουλιά να "επιστρέφουν", μαζί με το φως του ήλιου.
Τα πουλιά έχουν έναν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ανθρώπινης αφύπνισης και την επαναρύθμιση της ανθρώπινης γνώσης στον πλανήτη - το πρώτο βήμα προς ένα νέο πρότυπο. Και αυτή η νέα κατανόηση ξεκινάει με την παρατήρηση και εκτίμηση εκείνου που ήδη είναι. Εκείνο που ήδη είναι, είναι εκείνο που για τόσο καιρό παρέμεινε στο περιθώριο και στην αφάνεια, σαν να ήταν κρυμμένη η αξία του απ΄ τα μάτια μας.
Παρατηρώντας τις λεπτομέρειες και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα οποιουδήποτε αντκειμένου χωρίς τη δυναμική λειτουργία της καρδιάς, ως εκτίμησης (συνδυασμός αποδοχής, παραίτησης/εμπιστοσύνης, και ευγνωμοσύνης), μπορούμε να οδηγηθούμε μονάχα σε σκιά γνώσης. Ενώ, το τραγούδι των πουλιών μπορεί να παρακάμψει τον νου, και τις λογικές του κρίσεις, και να μιλήσει κατευθείαν στην καρδιά. Η αναστοχαστική εκτίμηση μπορεί να μας μάθει να "βλέπουμε", με μάτια, κάθε φορά καινούρια, με έναν τρόπο που η κατανόηση δεν έχει πια όρια, και δεν οδηγεί σε κορεσμό. Αυτός είναι ο λόγος που η εκπαίδευση της προσοχής μας στη διάκριση των ξεχωριστών ποιοτήτων των διαφόρων τραγουδιών των πουλιών είναι τόσο σημαντική.

Ο φόβος είναι μόνο η σκιά της αλλαγής, και για να ξεπεράσουμε βαθειά ριζωμένες πεποιθήσεις, όπως "τίποτα δεν αλλάζει ποτέ προς το καλύτερο", ή "έτσι είναι οι άνθρωποι", είναι καλό να θυμόμαστε ότι το κολύβρι και το γεράκι, το χελιδόνι και το περιστέρι, το φοινικόπτερο και το αηδόνι, και ολόκληρη η τάξη των πτηνών, είναι ό,τι απέμεινε από τους δεινόσαυρους, μετά τον "ξαφνικό αφανισμό" τους.
Πρόκειται για μια ιστορική μετατόπιση της ζωής, και ένα άλμα συνειδητότητας που τείνουμε να αγνοούμε. Ο ουρανός περίμενε τους δεινόσαυρους για να τον κατακτήσουν.