He neither speaks nor conceals

The scale model of the five-petal corolla of a Verbascum sinuatum flower.

With every pore of my being, I tend towards a - how can

I say this? - spinning, dazzling "yes".

                     -- Odysseus Elytis, The Little Seafarer

>  The lord whose oracle is at Delphi neither speaks nor conceals, but gives signs. (Heraclitus, fr. 93)

>  I couldn't bear the pain of being left half in this world, so I sought after Poetry. (Odysseus Elytis)

>  Every man is a carrier of a slightly felt flow of picturesque words. (Odysseus Elytis)

___________________________________________________________________


Τείνω μ΄ όλους μου τους πόρους προς ένα -πώς

να το πω;- περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό "ευ".

                     -- Οδυσσέας Ελύτης, Ο Μικρός Ναυτίλος

>  Ο βασιλιάς που έχει το μαντείο του στους Δελφούς, ούτε λέγει ούτε κρύβει, αλλά δίνει σημάδια.
(Ο άναξ, ου το μαντείον εστι το εν Δελφοίς, ούτε λέγει ούτε κρύπτει αλλά σημαίνει)
(Ηράκλειτος, απ. 23)

>  δεν το υπόφερα να ΄μαι μισός σ΄ αυτό τον κόσμο, κι αποζητούσα την Ποίηση.
(Οδ. Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά, σσ. 16-17).

>  Κάθε άνθρωπος είναι φορέας μιας υπόκωφης ροής εικονοφόρων λόγων.
(Οδ. Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά, σ. 133)

Priceless

Verbascum leaf-rosette. 

Egg-tempera and golden leaf on wood 23x40cm.

A wise woman who was traveling in the mountains found a precious stone in a stream.

The next day she met another traveler who was hungry, and she opened her bag to share her food.
The hungry traveler saw the precious stone and asked the woman to give it to him.
She did so without hesitation.

The traveler left, rejoicing in his good fortune. He knew the stone was worth enough to give him security for a lifetime.

But, a few days later, he came back to return the stone to the wise woman.
“I’ve been thinking,” he said. “I know how valuable this stone is, but I give it back in the hope that you can give me something even more precious.

“Give me what you have within you that enabled you to give me this stone.”

                                                                      Paulo Coelho

__________________________________________________________________


Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά ανακάλυψε τυχαία σε ένα ρέμα έναν πολύτιμο λίθο.
Κοντοστάθηκε, τον μάζεψε και συνέχισε το ταξίδι της.

Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη πεινασμένο και εξαντλημένο. Βλέποντας τον έτσι  ταλαιπωρημένο, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της. Καθώς όμως άνοιξε το σακίδιο της, ο ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και παρακάλεσε τη γυναίκα να του τον χαρίσει.
Εκείνη χωρίς δισταγμό του τον έδωσε. 

Ο ταξιδιώτης έφυγε ενθουσιασμένος, μακαρίζοντας την καλή του τύχη. Αυτός ο λίθος ήταν ανεκτίμητης αξίας και θα τον εξασφάλιζε για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μετά από μερικές μέρες όμως επέστρεψε αναζητώντας τη σοφή γυναίκα.
«Σκέφτηκα πολύ αυτές τις μέρες» ομολόγησε μόλις τη βρήκε.
«Ξέρω πόσο πολύτιμος είναι ο λίθος που μου χάρισες, αλλά στον επιστρέφω με την ελπίδα ότι θα μου δώσεις κάτι ακόμη πολυτιμότερο.
Δώς μου αυτό που έχεις μέσα σου - αυτό που σε έκανε να μου χαρίσεις τον λίθο»

                                                                      Paulo Coelho

If we can see what is beautiful

Amanita muscaria and a twig of dry mistletoe (Viscum album).
Egg-tempera and gold leaf on wood 25x35cm.

                                                     

  We do not need to have a mystical experience to discover that the world is good. We should just realise that there are simple things around us, see the raindrops trickling down the window, waking in the morning and finding that the sun still shines, hear someone laughing.
  By doing so, the world is no longer a threat. We start realising that we are able to honour existence; we accept that we have sensitivity to see the love that exists. If we can see what is beautiful, it is because we are beautiful, as the world is a mirror and returns to every man the reflection of his own face. (Paulo Coehlo)
__________________________________________________________________

  Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μια μυστικιστική εμπειρία για να ανακαλύψει πως ο κόσμος είναι στ΄ αλήθεια καλός. Αρκεί να συνειδητοποιήσει όλα τα μικρά όμορφα πράγματα που υπάρχουν και συμβαίνουν διαρκώς γύρω του, όπως οι σταγόνες της βροχής πάνω στο τζάμι, ο ήλιος που συνεχίζει να λάμπει, το άκουσμα ενός γέλιου.
Με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος παύει πλέον να αποτελεί απειλή, κι αρχίζουμε να κατανοούμε ότι μπορούμε να τιμούμε και να συνδεόμαστε με την ύπαρξη, αποδεχόμενοι την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε την αγάπη που υπάρχει. Εάν μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως εμείς είμαστε όμορφοι, αφού ο κόσμος είναι καθρέφτης που επιστρέφει στον καθένα την αντανάκλαση του δικού του προσώπου. (Paulo Coehlο)

Why do you slander the earth?

Convolvulus elegantissimus. 

Watercolor, color pencils and acrylic ink on paper 21x30cm.

"Why do you slander the earth as if she cannot sustain you?" [Plutarch, De esu carnium, 993B]


"What concerns you (Cato) is why Pythagoras abstained from eating meat, but what troubles me is what on earth happened to that early man and he let the blood of a slaughtered being touch his mouth, lay his lips on the flesh of a dead animal and, laying the table with stale carcasses, he named delicacies and goodies those parts that only a while ago were growling, talking, moving and seeing. How did his eyes bear the sight of blood being shed from animals that were slaughtered, skinned, and cut to pieces; how could he bear the stench; even the thought of the offensive act didn't keep his tongue from touching alien sores and relishing the juices of gaping wounds.

-The animal hides shuddered and the meat on the spits groaned, both roasted and raw, when the voice of the oxen was heard (excerpt from one of Pindaros' poems).

All this of course is a figment of one's imagination, and fiction, but the feast is indeed monstrous, to hunger after animals that are still growling, to indicate which animals one should eat, to devise methods for seasoning, cooking and serving. One should examine the instance of him who initiated this practice and not of him who disrupted it" [Plutarch (45-120 AD), De esu carnium, 933B-C]

references: http://www.otago.ac.nz/classics/scholiagfx/v01p038-054.pdf
__________________________________________________________________


"Γιατί δυσφημείτε την γη σα να μην είναι ικανή να σας θρέψει:"
(τι καταψεύδεσθε της γης ως τρέφειν μη δυναμένης;)
[Πλουτάρχου(45-120μΧ), Περί σαρκοφαγίας, 993 B]


“Εσύ (Κάτων) ρωτάς για ποιο λόγο ο Πυθαγόρας απέφευγε να τρώει κρέας, εγώ, αντίθετα, απορώ τι έπαθε και τι ένιωθε ο πρώτος άνθρωπος και ακούμπησε το στόμα του σε αίμα σκοτωμένου πλάσματος, πλησίασε τα χείλη του σε σάρκα πεθαμένου ζώου και, παραθέτοντας σε τραπέζι μπαγιατεμένα πτώματα, ονόμασε λιχουδιές και νοστιμιές τα μέρη που λίγο πριν βρυχόνταν, μιλούσαν, κινούνταν και έβλεπαν. Πώς τα μάτια του άντεξαν να δουν αίμα πλασμάτων που σφάζονταν, γδέρνονταν, διαμελίζονταν, πώς η όσφρησή του άντεξε την αποφορά, πώς η σκέψη του μιάσματος δεν απέτρεψε τη γλώσσα να αγγίζει ξένα έλκη και να απολαμβάνει τους χυμούς και τα υγρά θανάσιμων τραυμάτων.

Τα δέρματα ανατρίχιασαν και τα κρέατα γύρω στις σούβλες μούγκρισαν ψημένα και ωμά, όταν ακούστηκε η φωνή των βοδιών (απόσπασμα από μία ωδή του Πινδάρου).

Τούτο βέβαια είναι πλάσμα της φαντασίας και μύθος, το δείπνο όμως είναι στ’ αλήθεια τερατώδες, να πεινάει κάποιος για ζώα που μουγκρίζουν ακόμα, να υποδεικνύει με ποια ζώα πρέπει να τρεφόμαστε, και να επινοεί μεθόδους για την άρτυση, το ψήσιμο και το σερβίρισμα των φαγητών. Την περίπτωση εκείνου που εγκαινίασε την τακτική τούτη πρέπει να εξετάσει κάποιος και όχι αυτού που τη σταμάτησε έστω και αργά.” [Πλουτάρχου (45-120μΧ), Περί σαρκοφαγίας, 933 B-C].

πηγές: http://lokroi-dasos54.blogspot.gr/
           http://www.terrapapers.com/?p=4621

She is always here

Convolvulus elegantissimus shadow leaf pattern.

They are estranged from that with which 

they have most constant intercourse. 

               Heraclitus, fr. 72

 

>  it is bizarre                                           
how unfathomably we live.

                                          Odysseus Elytis, West of Sorrow

>  The dumb man is used to being afraid on any given reason.

                        Heraclitus, fr. 87

>  When you are at one with the tao,
The tao welcomes you.
When you are one with virtue,
The virtue is always there.
When you are at one with loss,
The loss is experienced willingly.

He who does not trust enough
Will not be trusted.

                                    Lao Tzu, Tao Te Ching, ch. 23

>   To die but not to perish is to be eternally present. 

                                    Lao Tzu, Tao Te Ching, ch. 33 

_________________________________________________



Μ΄ αυτό που συνεχώς βρίσκονται μαζί,

μ΄ αυτό διαφωνούν.
               
               Ηράκλειτος, απ. 72

>  παράξενο είναι                                            
πόσο ακατανόητα ζούμε.

                                          Οδυσσέας Ελύτης, Δυτικά της Λύπης

>  Ο βλάκας άνθρωπος συνηθίζει να φοβάται με κάθε λόγο.

                        Ηράκλειτος, απ. 87

>  Όταν ενώνεσαι στο ταό, 
Το ταό σε υποδέχεται. 
Όταν ενώνεσαι στην αρετή, 
Η αρετή είναι πάντα εδώ.
Όταν ενώνεσαι στο χαμό, 
Ζεις θεληματικά τον χαμό.

Όποιος έχει πίστη λειψή
Δε συναντά εμπιστοσύνη.

                                    Λάο Τσε, Τάο Τε Κινγκ, 23

>  'Οποιος πεθαίνει δίχως να χάνεται, είναι αιώνια παρών.  

                                   Λάο Τσε, Τάο Τε Κινγκ, 33

Rememberance is a form of meeting

The Vine of Life (Dioscorea communis)

Egg-tempera and gold-leaf on wood 25x35cm.

Everything we seek, 

is, already.

Everything far, is near,

and the unborn already smiling. 

Faith is like sincerity,

through which the mind is penetrating.

___________________________________

 

 Κάθε τι που αναζητούμε,

είναι, ήδη. 

Κάθε τι μακρινό, είναι κοντά,

και το αγέννητο ήδη χαμογελάει.

Η πίστη μοιάζει με την ειλικρίνεια,

μέσα από την οποία ο νους διεισδύει.

A Thousand Names for Joy

 Polygonum aviculare hanging from the sky. 

Watercolor, color pencils and acrylic ink on paper 21x30 cm.

«Once you question what you believe, you begin to see clearly, because the mind is no longer 

at war with itself. In fact, you become excited about reality, even about the worst that could 

happen. You open your arms to reality. 

Just show me a problem that doesn’t come from believing an untrue thought.»

                                                -- Byron Katie, A Thousand Names for Joy


>  In ancient Egypt there was a goddess called Maat, who held a set of scales, and upon death the heart of an Initiate would be placed upon the scales, and a feather would be placed on the other side. If the heart was as light as a feather the Initiate would be given entrance to the heavenly worlds—meaning higher states of consciousness. But if the heart was laden with negativity, regret, and sorrow, the Initiate would have to return to the lower worlds.

                                                -- Tom Kenyon

__________________________________________________________________

 «Άπαξ και αμφισβητήσεις αυτά που πιστεύεις, αρχίζεις να βλέπεις καθαρά, επειδή ο νους 

δε βρίσκεται πια σε μάχη με τον εαυτό του. Μάλιστα αποκτάς ενθουσιασμό για την 

πραγματικότητα, ακόμη και για τα χειρότερα ενδεχόμενα. 

Ανοίγεις την αγκαλιά σου στην πραγματικότητα. 

Δείξτε ένα πρόβλημα που να μην προέρχεται από μια λανθασμένη πεποίθηση ...» 

                                                -- Byron Katie, A Thousand Names for Joy

 >  Στην αρχαία Αίγυπτο υπήρχε μια θεότητα ονόματι Μάατ, η οποία λέγεται πως κρατούσε μια ζυγαριά, και στο θάνατο ενός μυημένου η καρδιά του ζυγιζόταν πάνω σ΄ αυτήν, με ένα φτερό για αντίβαρο. Εφόσον η καρδιά ήταν τόσο ελαφρυά όσο ένα φτερό, ο μυημένος είχε ελεύθερη πρόσβαση στους ανώτερους κόσμους - υπονοώντας ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας. Εάν όμως η καρδιά ήταν βεβαρημένη από την αρνητικότητα, τις τύψεις και τη στενοχώρια, ο μυημένος θα έπρεπε να επιστρέψει και πάλι στους κατώτερους κόσμους. 

                                                -- Tom Kenyon