Odysseas Elytis

Echium italicum spring aura. Watercolor 25x35cm. Click to enlarge.

  This year, 2011, was dedicated to the Nobel laureate, Greek poet Odysseas Elytis. Instead of attempting to translate the selected verses below, I will share with you some of his very revealing direct words:

"I consider poetry a source of innocence full of revolutionary forces. It is my mission to direct these forces against a world my conscience cannot accept, precisely so as to bring that world through continual metamorphoses into greater harmony with my dreams. I am referring to a contemporary kind of magic which leads to the discovery of our true reality! In the hope of obtaining a freedom from all constraints and the justice which could be identified with absolute light, I am an idolater who, without wanting to do so, arrives at Christian sainthood." (quoted by Aris Berlis)

__________________________________________________________

Ποίηση

  Το 2011 ήταν το έτος Οδυσσέα Ελύτη.
Προς τιμήν του, στο κλείσιμο της χρονιάς, θέλω, και θυμάμαι κάποιους απ΄ τους στίχους που επιλέχθηκαν για την προβολή τους, στις όποιες δημόσιες δράσεις και εκδηλώσεις.

Απ΄ τον στοχασμό σου
  πήζει
    ο ήλιος
  μες στο ρόδι
  κι ευφραίνεται
                      (Σηματολόγιον)

     Εμπρός λοιπόν
από σένα η άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή.
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.
                      (Ο Μικρός Ναυτίλος)

Ένα και δυό: τη μοίρα μας δεν θα την πει κανένας
Ένα και δυό: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ΄ εμείς.
                      (Ήλιος ο Πρώτος)

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.
                      (Ήλιος ο Πρώτος)

Και ένα εξαιρετικό ποίημα στο ίδιο πνεύμα, από τη συλλογή Μικρός Ναυτίλος (1970 - 1974):

Ότι μπόρεσα ν΄ αποχτήσω μια ζωή από πράξεις ορατές
για όλους, επομένως να κερδίσω την ίδια μου διαφάνεια, το
χρωστώ σ΄ ένα είδος ειδικού θάρρους που μου ΄δωκεν η Ποίηση:
να γίνομαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για
τον άνεμο, ακόμη και όταν ουρανός δεν υπάρχει.
Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει
κανείς να σημειώνεται μέσα στη «στιγμή» όταν καταφέρει
να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια. Οπόταν,
πραγματικά, και η Θλίψις γίνεται Χάρις και η Χάρις Άγγελος,
η Ευτυχία Μοναχή και η Μοναχή Ευτυχία

με λευκές, μακριές πτυχές πάνω από το κενό,

ένα κενό γεμάτο σταγόνες πουλιών, αύρες βασιλικού και
συριγμούς υπόκωφου Παραδείσου.

The sun,
as seen by Nikos Zografos on the day of the Winter Solstice.