Conyza canadensis

 Originating in North  America, Conyza canadensis (also called C. Horseweed and C. Fleabane), is one of the most common and wide spread plants in the whole world. This ignored and rejected plant, that is found growing in both arable and waste lands, is a distinctive city dweller, and is not invasive of any natural habitat. Only very few people give the plant any credit, although it is a diuretic, it keeps fleas away, it is edible (boiled young plants), and it is also one of the best local materials for a drill when making fire with friction.

Conyza canadensis is a rather tough species for identification as it can easily be confused, while maturing, with C. sumatrensis, that has hairy stems and bracts and may grow to a height of 2 m, and the more hairy C. bonariensis which does not exceed 1 m. Conyza canadensis is distinguished by its hair free bracts (secondary leaves that accompany the flowers inside the whole inflorescence), its height (1,5m), and the brownish-red stems in the old plants.
_____________________________________________________________



  Η Conyza canadensis που είναι ένα από τα πιο κοινά και διαδεδομένα φυτά σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει καταγωγή τη Βόρειο Αμερική. Αυτό το εντελώς περιφρονημένο φυτό φυτρώνει είτε σε καλλιεργημένα ή σε εντελώς άγονα εδάφη, έχει ιδιαίτερη προτίμηση τις πόλεις, και δεν αποτελεί απειλή για την άγρια χλωρίδα καθώς δεν απαντάται ποτέ στο φυσικό περιβάλλον. Πολύ λίγοι είναι εκείνοι που αναγνωρίζουν κάποια αξία στο φυτό, παρόλο που είναι διουρητικό και διώχνει τους ψύλλους, τα νεαρά φυτά τρώγοντα βραστά, και το ξερό φυτό αποτελεί το καλύτερο προσάναμα σε περίπτωση που κάποιος χρειάζεται να ανάψει φωτιά προσκοπικά - με τριβή.

Η Conyza canadensis είναι από τα δύσκολα για αναγνώριση φυτά γιατί σε διάφορα στάδια ανάπτυξής του μπορεί εύκολα να το συγχέει κανείς με τα πολύ συγγενικά, επίσης "ζιζάνια", C. sumatrensis και C. bonariensis που θα δούμε παρακάτω. Η Conyza canadensis διακρίνεται από τα άτριχα βράχτια φύλλα (τα μικρά φύλλα που συνοδεύουν τα άνθη σε ολόκληρη την ταξιανθία), το ύψος της (φτάνει το 1,5 μ), και από το πορφυρό-καφέ χρώμα των βλαστών στα γέρικα φυτά. Η C. sumatrensis είναι η πιο ψιλή (φτάνει τα 2 μ) και έχει τριχωτό βλαστό, ενώ η C. bonariensis έχει πολύ τριχωτά φύλλα και βλαστό, και δεν ξεπερνά το 1μ.