Divine roaming

River of Life, watercolor and gold brush, 25x35cm.

  In Plato's dialogue, the Cratylus, about the correctness of names, Socrates discusses with Hermogenes and Cratylus what criteria determine the correct choice of name for any given object. Maybe, he says, those who first determined the names were not just random people, and he observes that all objects were named given that they move, they are created and they change.

Some explanations (derivations) are really interesting:
   The word god means him who by nature moves fast.
   Soul (psyche) is that which together moves and holds-in nature.
   Intellect is inclination towards what is new; and for beings to be new means that they are constantly reborn.
   Wisdom means contact with movement.
   Prudence, apprehension of change, and because she is the vector of movement.
   Virtue means smooth flow.
   Vile - that which obstructs the flow.
   Interest states the soul's concurrent direction with living things.
   Profit is that which blends with everything, while it enters them.
   Harmful is what destroys the flow.
   Love (eros) is named because of its flow into the soul, coming from without.
   The words living being and essential owe their names to their accord with the truth; that means: they are  moving.
   Lie is the opposite of movement, because what is obstructed in its movement resembles those who are asleep.
   Truth is divine roaming.

___________________________________________________________

Θεïκή περιπλάνηση

  Στο έργο του Πλάτωνα "Κρατύλος" (ή περί ορθότητας ονομάτων), ο Σωκράτης συζητάει με τον Ερμογένη και τον Κρατύλο σχετικά με την προέλευση των ονομάτων και των λέξεων. Ίσως, λέει, αυτοί που πρώτοι όρισαν τα ονόματα να μην ήταν κάποιοι τυχαίοι, και παρατηρεί πως όλα τα ονόματα έχουν δοθεί στα πράγματα με δεδομένο ότι κινούνται, δημιουργούνται και μεταβάλλονται.
 
Κάποιες ετυμολογίες/ερμηνίες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:
   Η λέξη θεός σημαίνει εκείνον που από την φύση του κινείται γρήγορα (θειν - ταχεία κίνηση).
   Η ψυχή είναι εκείνη που κινεί και συγκρατεί τη φύση (φύσιν οχεί και έχει - "φυσέχη").
   Νόηση είναι έφεση για το νέο (του νέου έσις), και το να είναι νέα τα όντα σημαίνει να υπόκεινται  συνέχεια στη διαδικασία της γένεσης.
   Σοφία σημαίνει επαφή με την κίνηση.
   Φρόνηση, γιατί αυτή είναι φορέας της κίνησης και αντίληψη της μεταβολής (ρου νόησις).
   Αρετή είναι η απρόσκοπτη και ανεμπόδιστη ροή.
   Αισχρό, αυτό που εμποδίζει συνεχώς την ροή (αεί ίσχοντι τον ρουν)
   Το συμφέρον δηλώνει την ταυτόχρονη φορά της ψυχής με τα όντα.
   Κέρδος είναι αυτό που ανεμειγνύεται (κεράννυται) με όλα, εισερχόμενο σ΄ αυτά.
   Το βλαβερόν είναι αυτό που καταστρέφει την ροή (βλάπτει τον ρουν).
   Ο έρως ονομάζεται έτσι επειδή από έξω εισρέει μέσα στην ψυχή (εισρεί έξωθεν).
   Το ον και η ουσία είναι σύμφωνα με την αλήθεια, δηλαδή κινούμενο (ιόν)
   Το ψεύδος είναι το αντίθετο της κίνησης, γιατί αυτό που εμποδίζεται στην κίνησή του μοιάζει με αυτούς που κοιμούνται (τοις καθεύδουσι).
   Η αλήθεια είναι θεïκή περιπλάνηση (θεία άλη).